ارتودنسی، رشته‌ای از دندانپزشکی است که به درمان ناهنجاری‌های دندانی و فکی می‌پردازد. این رشته قدمتی طولانی دارد و اولین تلاش‌ها برای درمان ناهنجاری‌های دندانی به مصر باستان بازمی‌گردد.
در ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، اولین روش‌های ارتودنسی دندان در یونان انجام می‌شد. در آن زمان، از دستگاه‌هایی مانند سیم‌های فلزی برای کشیدن دندان‌ها استفاده می‌شد.
در تمدن آتروسک باستان، که پیش از رومی‌ها در ایتالیا بودند، از دستگاه‌هایی مانند محافظ دهان استفاده می‌شد تا از ریزش دندان‌ها بعد از مرگ جلوگیری شود.
برخی از باستان‌شناسان معتقدند که تاریخچه ارتودنسی حتی به پیش از تمدن آتروسک بازمی‌گردد. آنها معتقدند که اولین بریس‌های ارتودنسی توسط مصریان باستان استفاده می‌شدند. در داخل دهان مومیایی‌های مصری، نوارهای فلزی پیدا شده است که ظاهراً برای بستن فاصله بین دندان‌ها استفاده می‌شده‌اند.
بنابراین، مصریان باستان نیز در تاریخچه ارتودنسی ثابت دندان نقش داشته‌اند.
قدیمی‌ترین شواهد استفاده از ابزارهای ارتودنسی در مصر باستان یافت شده است. در برخی از مومیایی‌های مصری حلقه‌های فلزی روی دندان‌ها دیده می‌شود که به کمک نخ‌های چرمی به هم متصل شده‌اند. این حلقه‌ها احتمالاً برای کشیدن دندان‌ها به سمت یکدیگر یا باز کردن فاصله بین دندان‌ها استفاده می‌شدند.
بقراط، پزشک مشهور یونانی، اولین فردی بود که به طور علمی به بررسی ناهنجاری‌های دندانی پرداخت. او معتقد بود که ناهنجاری‌های دندانی می‌توانند باعث مشکلات گوارشی و گفتاری شوند.
در روم باستان نیز از ابزارهای ارتودنسی استفاده می‌شد. پلینی، دانشمند رومی، توصیه می‌کرد که از سیم‌های فلزی برای کشیدن دندان‌های کج استفاده شود.
در قرون وسطی، ارتودنسی به طور عمده توسط افراد غیرمتخصص انجام می‌شد. در این دوره، از وسایلی مانند سیم‌های فلزی، نخ‌های چرمی و چوب‌های کوچک برای درمان ناهنجاری‌های دندانی استفاده می‌شد.
در قرن نوزدهم، ارتودنسی به عنوان یک رشته تخصصی دندانپزشکی شناخته شد. در این دوره، پیشرفت‌های زیادی در زمینه ارتودنسی صورت گرفت.
کریستوپه فرانسوا، دندانپزشک فرانسوی، اولین بریس‌های مدرن ارتودنسی را در سال ۱۸۱۹ ابداع کرد. این بریس‌ها از یک سیم قوس‌دار تشکیل می‌شدند که به کمک سیم‌های کوچک به دندان‌ها متصل می‌شدند.
در قرن بیستم، ارتودنسی به سرعت پیشرفت کرد. در این دوره، مواد و روش‌های جدیدی برای درمان ناهنجاری‌های دندانی ابداع شد.
در سال ۱۹۲۲، هارولد گلدبرگ، دندانپزشک آمریکایی، اولین بریس‌های ثابت ارتودنسی را ابداع کرد. این بریس‌ها از سیم‌های فلزی و براکت‌های سرامیکی تشکیل می‌شدند.
در دهه ۱۹۵۰، استفاده از مواد پلاستیکی در ارتودنسی رایج شد. این مواد باعث راحت‌تر شدن استفاده از بریس‌ها و کاهش درد و ناراحتی بیماران شد.
در قرن بیست و یکم، ارتودنسی به یک رشته پیشرفته و تخصصی تبدیل شده است. در این دوره، از فناوری‌های جدیدی مانند لیزر و چاپ سه‌بعدی برای درمان ناهنجاری‌های دندانی استفاده می‌شود.
با پیشرفت فناوری، ارتودنسی نیز به طور مداوم در حال پیشرفت است. انتظار می‌رود که در آینده از فناوری‌های جدیدی مانند هوش مصنوعی و واقعیت مجازی برای درمان ناهنجاری‌های دندانی استفاده شود.
ارتودنسی یک رشته با قدمتی طولانی است که به درمان ناهنجاری‌های دندانی و فکی می‌پردازد. در طول تاریخ، پیشرفت‌های زیادی در زمینه ارتودنسی صورت گرفته است و این رشته به یک رشته پیشرفته و تخصصی تبدیل شده است. انتظار می‌رود که در آینده نیز ارتودنسی به طور مداوم در حال پیشرفت باشد.
نورمن کینگسلی، پزشک، مجسمه‌ساز، نویسنده و هنرمند، در سال ۱۸۵۸ مقاله‌ای درباره ارتودنسی منتشر کرد که نقطه عطفی در این رشته محسوب می‌شود. این مقاله به دلیل ارائه یک دیدگاه علمی و جامع درباره ارتودنسی، با استقبال گسترده‌ای مواجه شد و باعث شد که کینگسلی به عنوان پدر علم ارتودنسی جهان شناخته شود.
کینگسلی در سال ۱۸۸۰ کتابی با عنوان «درمان دفورمیتی‌های دهانی» منتشر کرد که در آن به بررسی انواع ناهنجاری‌های دندانی و فکی پرداخت. او همچنین در سال ۱۹۰۰، مال اکلوژن را که توسط ادوارد انگل ارائه شده بود، بر پایه ساده‌ای طبقه‌بندی کرد. این طبقه‌بندی هنوز هم به عنوان یکی از معتبرترین طبقه‌بندی‌های مال اکلوژن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کینگسلی با تلاش‌های خود، زمینه را برای پیشرفت‌های بعدی در علم ارتودنسی فراهم کرد. او نقش مهمی در تبدیل ارتودنسی از یک رشته ابتدایی به یک رشته تخصصی ایفا کرد و باعث شد که این رشته به یکی از شاخه‌های مهم دندانپزشکی تبدیل شود.
در ایران، ارتودنسی دیرتر از سایر کشورها به گوش رسید. آقای دکتر علی اکبر بهرمان، پدر ارتودنسی ایران، با تلاش‌های بی‌وقفه خود، توانست تحولات عظیمی در این شاخه دندانپزشکی ایجاد کند.
دکتر بهرمان با تنظیم و تدوین دوره‌های تخصصی دندانپزشکی در ایران، زمینه‌های لازم برای آموزش ارتودنسی را فراهم کرد. او همچنین با تاسیس انجمن ارتودنتیست‌های ایران، نقش مهمی در توسعه این رشته در ایران ایفا کرد.
امروزه، ارتودنسی یکی از مهم‌ترین شاخه‌های دندانپزشکی در ایران است. مشکلات و ناهنجاری‌های دندانی و فکی با استفاده از ارتودنسی به طور کامل برطرف می‌شوند. به همین دلیل، استفاده از ارتودنسی در میان مردمی که دچار ناهنجاری دندانی هستند، رایج است.
تجهیزات ارتودنسی امروزی بسیار متنوع هستند و برای درمان انواع ناهنجاری‌های دندانی و فکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از رایج‌ترین تجهیزات ارتودنسی عبارتند از:
تجهیزات ارتودنسی توسط دندانپزشک متخصص ارتودنسی انتخاب و نصب می‌شوند. طول دوره درمان ارتودنسی بسته به نوع ناهنجاری دندانی و فکی متفاوت است.
کلیه حقوق این وبسایت محفوظ و متعلق به دکتر بهادر درانی می‌باشد.
به این مقاله امتیاز دهید