ارتودنسی یا آرتا دندانپزشکی یکی از رشته تخصصی در حوزه دندان پزشکی است. اگر ریشه آن را در نظر بگیریم، این کلمه از دو واژه لاتین ترکیب شده است؛ «ارتو» یا به فارسی «آرتا» که به معنای «راست» و «درست» است و همچنین کلمه «اودون» به معنای دندان. ارتودنسی جزو مهم‌ترین رشته های تخصصی در دندان پزشکی است. در واقع، ارتودنسی اولین تخصص مطرح شده در حوزه دندانپزشکی است.
ارتودنسی بیشتر به اصلاح مال اکلوژن یا ناترازی و عدم جفت بودن دندان ها می پردازد. مال کلوژن در بیشتر مواقع به خاطر موقعیت نادرست دندان ها یا فک ها نسبت به یکدیگر رخ می دهد. درمان ارتودنسی گاها سعی دارد که موقعیت دندان ها و همچنین جهت رشد و الگوی رشد دو فک را هدف قرار دهد – که در این صورت نوعی درمان ارتوپدیک انجام می دهد.
ارتودنسی دو دسته کلی درمان دارد: درمان ارتودنسی با دستگاه های ثابت و ارتودنسی با دستگاه های متحرک/ دستگاه های ثابت از براکت و سیم استفاده می کنند و در این نوع درمان ها، بیمار در طول درمان ارتودنسی نمی تواند دستگاه ارتودنسی را از دهان خارج کند. براکت ها اجزای کوچک یا خاصی هستند که با یک چسب خاص توسط دکتر ارتودنسی به دندان ها چسبانده می شوند. این براکت ها با سیم به یکدیگر ارتباط پیدا می کنند و با نیروی فشاری که در نهایت ایجاد می شود، دندان ها به سمت موقعیت صحیح هدایت می شوند. مردم اصطلاحا به این نوع دمان ارتودنسی، سیم کشی می گویند.
دستگاه های متحرک نیز نوعی از درمان ارتودنسی هستند که بیمار در طول دوره ارتودنس می تواند از دهان خود خارج کند. اکثرا این نوع درمان با توجه تجویز متخصص ارتودنسی طوری است که خارج کردن دستگاه ارتودنسی متحرک محدود به زمان های خاصی نظیر مسواک زدن و یا غذا خوردن است. مردم به صورت عامیانه به این دستگاه های متحرک۷ پلاک می گویند.
از آغاز پیدایش نسل بشر، افراد با مشکل ازدحام، نامنظمی و بیرون‌زدگی دندانها دست و پنجه نرم کرده‌اند. شواهدی از مواد یونانی و اتروسکی نشان میدهد که تلاش برای درمان این اختلال به سال 1000 قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد و دستگاه‌های ارتودنسی ابتدایی اما با ساختاری بسیار ماهرانه را به نمایش می‌گذارد. در قرن‌های 18 و 19، طیف وسیعی از دستگاه‌ها برای "تنظیم" دندانها توسط نویسندگان مختلف دندانپزشکی توصیف شد که گاهی اوقات آنها را به کار می‌بردند. ارتودنسی به عنوان یک علم مدرن به اواسط دهه 1800 بازمی‌گردد. مشارکت کنندگان تأثیرگذار در این زمینه شامل نورمن ویلیام کینگزلی و ادوارد انگل هستند. انگل اولین سیستم اساسی برای طبقه‌بندی بدشکلی‌های فکی را ایجاد کرد، سیستمی که امروزه نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از اواسط دهه 1800، نورمن کینگزلی کتاب "نقایص دهانی" را منتشر کرد که اکنون به عنوان یکی از اولین آثاری شناخته میشود که شروع به مستندسازی سیستماتیک ارتودنسی کرد. کینگزلی که در نیمه دوم قرن نوزدهم حضور پررنگی در دندانپزشکی آمریکا داشت، نه تنها یکی از اولین استفاده کنندگان نیروی خارج دهانی برای اصلاح دندان‌های بیرون زده بود، بلکه یکی از پیشگامان درمان شکاف کام و مسائل مرتبط با آن نیز بود. در دوران ارتودنسی تحت نظارت کینگزلی و همکارانش، درمان بر صاف کردن دندانها و ایجاد هماهنگی صورت متمرکز بود. با نادیده گرفتن روابط اکلوژنال، معمولاً برای انواع مختلف مشکلات دندانی مانند بدشکلی یا ازدحام، دندانها کشیده می‌شد. مفهوم یک دندانپزشکی دست نخورده در آن زمان به طور گسترده ای مورد توجه قرار نگرفت و باعث شد ارتباطات نیش غیر مرتبط به نظر برسند.
در اواخر دهه 1800، مفهوم اکلوژن برای ایجاد دندان‌های جایگزین پروتز قابل اعتماد ضروری بود. این ایده بیشتر تصفیه شد و در نهایت در روش‌های مختلف هنگام برخورد با ساختارهای دندانی سالم نیز اعمال شد. با پیشرفت این مفاهیم اکلوژن پروتز، به ابزاری ارزشمند برای دندانپزشکی تبدیل شد.
در سال 1890 بود که کار و تأثیر دکتر ادواردز اچ. انگل شروع به احساس شد، با مشارکت او در ارتودنسی مدرن به ویژه قابل توجه است. او که در ابتدا بر پروتز دندان تمرکز داشت، در پنسیلوانیا و مینه‌سوتا تدریس کرد و سپس توجه خود را به اکلوژن دندان و درمان‌های مورد نیاز برای حفظ آن به عنوان یک وضعیت عادی معطوف کرد و بدین ترتیب به عنوان "پدر ارتودنسی مدرن" شناخته شد.
در آغاز قرن بیستم، ارتودنسی به چیزی بیش از صاف کردن دندان‌های کج تبدیل شده بود. مفهوم اکلوژن ایده آل، همانطور که توسط انگل فرض شده بود و در یک سیستم طبقه بندی گنجانده شده بود، امکان تغییر به سمت درمان بدشکلی فکی را فراهم کرد، که هر گونه انحراف از اکلوژن طبیعی است. داشتن یک مجموعه کامل از دندانها بر روی هر دو قوس به دلیل نیاز به روابط دقیق بین آنها در درمان ارتودنسی بسیار مورد توجه قرار گرفت. استخراج به عنوان یک روش ارتودنسی توسط انگل و پیروانش به شدت مخالفت شد. با تبدیل اکلوژن به اولویت اصلی، تناسبات صورت و زیبایی شناسی نادیده گرفته شد. برای دستیابی به اکلوژن‌های ایده‌آل بدون استفاده از نیروهای خارجی، انگل فرض کرد که داشتن اکلوژن کامل بهترین راه برای به دست آوردن زیبایی شناسی مطلوب صورت است.
با گذشت زمان، کاملاً واضح شد که حتی یک اکلوژن استثنایی نیز از نظر زیبایی شناختی مناسب نیست. نه تنها مشکلاتی در رابطه با زیبایی شناسی وجود داشت، بلکه معمولاً ثابت نگه داشتن یک رابطه اکلوژن دقیق که با استفاده از کش‌های قوی که انگل و دانش‌آموزانش قبلاً پیشنهاد کرده بودند، با فشار دادن دندانها به مدت طولانی به دست می‌آمد، غیرممکن بود. چارلز توید در آمریکا و ریموند بگ در استرالیا (که هر دو تحت نظر انگل تحصیل کرده بودند) در دهه‌های 1940 و 1950 استخراج دندانپزشکی را دوباره وارد ارتودنسی کردند تا بتوانند زیبایی شناسی صورت را بهبود بخشند و در عین حال پایداری بهتری را در رابطه با روابط اکلوژن تضمین کنند.
در دوره پس از جنگ، رادیوگرافی سفالومتری توسط ارتودنتیست‌ها برای اندازه‌گیری تغییرات در موقعیت دندان و فک ناشی از رشد و درمان شروع به استفاده شد. اشعه ایکس نشان داد که بسیاری از بدشکلی‌های فکی کلاس II و III به دلیل روابط نامناسب فک در مقابل دندان‌های نامرتب است. مشخص شد که درمان ارتودنسی میتواند رشد فک پایین را تنظیم کند و منجر به شکل‌گیری ارتوپدی عملکردی فک در اروپا و اقدامات نیروی خارج دهانی در ایالات متحده شود. امروزه، هر دو دستگاه عملکردی و دستگاه‌های خارج دهانی در سراسر جهان با هدف اصلاح الگوها و اشکال رشد اعمال می‌شوند. در نتیجه، دنبال کردن روابط فکی واقعی یا حداقل بهبود یافته، هدف اصلی درمان تا اواسط قرن بیستم شده است.
در آغاز قرن بیستم، ارتودنسی نیاز به ارتقا داشت. مجله آمریکایی ارتودنسی برای این منظور در سال 1915 ایجاد شد. قبل از آن، هیچ هدف علمی برای پیروی وجود نداشت، و هیچ سیستم طبقه بندی دقیق و براکت هایی که فاقد ویژگی بودند وجود نداشت.
تا اواسط دهه 1970، براکتها با پیچیدن فلز به دور هر دندان ساخته می‌شدند. با پیشرفت چسب‌ها، امکان چسباندن براکت‌های فلزی به دندانها فراهم شد.
در سال 1972، لارنس اف. اندروز تعریفی بینش‌آمیز از اکلوژن ایده‌آل در دندان‌های دائمی ارائه داد. این امر تأثیرات معناداری بر درمان‌های ارتودنسی داشته است که به طور منظم انجام می‌شوند، و این موارد عبارتند از: روابط بین قوسی صحیح، زاویه تاج صحیح (نوک)، شیب تاج صحیح (گشتاور)، بدون چرخش، نقاط تماس محکم، منحنی صاف اسپ و بر اساس این اصول، او یک سیستم درمانی به نام سیستم دستگاه مستقیم سیم یا سیستم لبه‌دار از پیش تنظیم شده را کشف کرد. دستگاه لبه‌دار از پیش تنظیم شده لری اندروز که در سال 1976 معرفی شد، به طور معمول به عنوان دستگاه سیم مستقیم شناخته میشود، از آن زمان تاکنون درمان ثابت ارتودنسی را متحول کرده است. مزیت طراحی در ترکیبی از براکت و سیم قوس آن نهفته است که تنها به حداقل خم شدن سیم از سوی ارتودنتیست یا پزشک نیاز دارد. این نام به درستی از این ویژگی گرفته شده است: زاویه شکاف و ضخامت پایه براکت در نهایت تعیین می‌کند که هر دندان با کمی نیاز به دستکاری اضافی در کجا قرار دارد.
قبل از اختراع دستگاه سیم مستقیم، ارتودنتیست‌ها از یک سیستم دستگاه ثابت لبه‌دار استاندارد غیر برنامه‌ریزی شده یا سیستم پین و لوله بگ استفاده می‌کردند. هر دو این سیستم‌ها از براکت‌های یکسانی برای هر دندان استفاده می‌کردند و برای قرار دادن دندانها در موقعیت‌های دلخواه آنها، خم شدن یک سیم قوس در سه صفحه را ضروری می‌کرد، و این خم‌ها مکان‌های نهایی را دیکته می‌کردند.
منبع: ویکی پدیا
ارتودنسی، درمانی است که با هدف اصلاح نامنظمی دندانها و فک‌ها انجام میشود و به شما کمک می‌کند تا به لبخندی زیبا و اعتماد به نفس بیشتری دست پیدا کنید. اما این فرآیند چگونه انجام میشود؟ در این مقاله، ما به طور مفصل به بررسی مراحل مختلف ارتودنسی می‌پردازیم تا شما با اطمینان بیشتری بتوانید این تصمیم مهم را برای بهبود سلامت دهان و دندان خود بگیرید.
اولین قدم در مسیر ارتودنسی، مشاوره با یک متخصص ارتودنسی است. در این جلسه، ارتودنتیست با دقت و حوصله، دندانها و فک‌های شما را معاینه می‌کند. او از ابزارهای مختلفی مانند آینه دهانی، پروب و گیره برای بررسی دقیق وضعیت دندانها و لثه‌های شما استفاده می‌کند. همچنین، ممکن است از شما بخواهد که چند عکس رادیولوژی و قالب از دندان‌هایتان تهیه کنید تا اطلاعات کاملی از وضعیت دهان و دندان شما به دست آورد.
پس از انجام معاینات اولیه، ارتودنتیست به شما توضیح خواهد داد که چه نوع ارتودنسی برای شما مناسب‌تر است و چه مدت زمانی برای درمان نیاز دارید. همچنین، هزینههای درمان و مراقبت‌های بعد از درمان را نیز با شما در میان خواهد گذاشت. در این مرحله، شما فرصت خواهید داشت تا تمام سوالات خود را از ارتودنتیست بپرسید و از پاسخ‌های او مطمئن شوید.
قبل از نصب براکتها، دندانپزشک شما دندان‌هایتان را به طور کامل تمیز می‌کند و هرگونه پوسیدگی یا عفونت را درمان می‌کند. این کار باعث میشود که براکتها به خوبی به دندانها بچسبند و درمان ارتودنسی با موفقیت بیشتری همراه باشد.
در برخی موارد، ممکن است نیاز به کشیدن برخی از دندانها باشد تا فضای کافی برای حرکت دندان‌های دیگر ایجاد شود. تصمیم‌گیری در مورد کشیدن دندان توسط ارتودنتیست بر اساس ارزیابی کامل وضعیت دهان و دندان شما اتخاذ میشود.
پس از آماده‌سازی دندانها، نوبت به نصب براکتها می‌رسد. براکتها معمولاً از جنس فلز، سرامیک یا پلاستیک ساخته می‌شوند و با چسب مخصوصی به سطح دندانها متصل می‌شوند. پس از نصب براکتها، سیم‌های ارتودنسی از بین براکتها عبور کرده و با اعمال نیرو، دندانها را به تدریج به سمت موقعیت دلخواه حرکت میدهند.
نصب براکتها ممکن است کمی زمان‌بر باشد و احساس ناراحتی مختصری را برای شما ایجاد کند، اما این احساس معمولاً پس از چند روز از بین می‌رود.
در طول درمان ارتودنسی، شما باید به طور منظم به مطب ارتودنتیست مراجعه کنید تا سیم‌ها تنظیم شوند. این تنظیمات معمولاً هر 4 تا 6 هفته یکبار انجام میشود و باعث میشود دندانها به تدریج به موقعیت صحیح خود حرکت کنند.
در هر جلسه تنظیم، ارتودنتیست سیم‌های ارتودنسی را سفت‌تر کرده یا آنها را در جهت دیگری قرار میدهد تا نیرو به سمت دندان‌های خاصی هدایت شود. این فرآیند ممکن است با کمی درد همراه باشد، اما معمولاً با مصرف مسکن‌های ساده قابل کنترل است.
پس از گذشت مدت زمان مشخص شده توسط ارتودنتیست، زمانی که دندان‌های شما به موقعیت دلخواه خود رسیدند، براکتها از روی دندان‌های شما برداشته می‌شوند. این لحظه، یکی از لذت‌بخش‌ترین لحظات برای شما خواهد بود، زیرا می‌توانید لبخند زیبای خود را تحسین کنید.
پس از برداشتن براکتها، دندان‌های شما ممکن است کمی حساس باشند و لثه‌هایتان کمی متورم شود. اما این عوارض جانبی معمولاً موقتی هستند و به زودی برطرف می‌شوند.
پس از اتمام درمان ارتودنسی، برای حفظ نتایج درمان و جلوگیری از بازگشت دندانها به موقعیت قبلی، استفاده از ریتینر ضروری است. ریتینر یک وسیله ارتودنسی است که به صورت ثابت یا متحرک بر روی دندانها قرار می‌گیرد و از حرکت دندانها جلوگیری می‌کند.
مدت زمان استفاده از ریتینر توسط ارتودنتیست تعیین میشود و معمولاً برای چند ماه یا چند سال ادامه دارد. رعایت دقیق دستورالعمل‌های ارتودنتیست برای استفاده از ریتینر، نقش مهمی در حفظ نتایج درمان دارد.
زمان صحیح برای شروع درمان ارتودنسی، بستگی به نوع ناهنجاری دهان و دندان دارد. برای برخی از افراد که در ناحیه فک خود دارای مشکلات اسکلتی هستند، یعنی مثلا فک پایین یا بالای آنها جلوتر از موقعیت طبیعی خودش است و یا فک پایین آنها بیش از حد جلو یا عقب تر از حالت نرمال است. بهترین زمان برای این نوع ناهنجاری ها این است که فرد قبل از بلوغ درمان ارتودنسی را شروع کند؛ چرا که می توان از دوره رشد کودک و نوجوان برای اصلاح ناهنجاری استفاده کرد. پس در نتیجه برای دختران حدودا ۹ سالگی و برای پسران حدود ۱۱ سالگی مناسب ترین زمان برای شروع ارتودنسی خواهد بود.
گاهی نیز مشکلات ارتودنتیک فقط مربوط به موقعیت دندان ها می شود. این نوع ناهنجاری ها محدودیت سنی خاصی ندارند. البته زمان طلایی برای اصلاح ناهنجاری های دندان و شروع ارتودنسی، حوالی ۱۲ سالگی خواهد بود.
بر اساس توصیه انجمن دندانپزشکان آمریکا (ADA) بهترین سن برای معاینه دندانپزشک عمومی برای بررسی مشکلاتی مانند مشکلات ارتودنسی، همزمان با رویش دندان های شیری است، یعنی حدودا در ۷ سال اول زندگی.
اگر در استخوان فک ناهنجاری وجود داشته باشد و تا قبل از بلوغ تشخیص داده نشود و به آن رسیدگی نکنید، بیمار ممکن است به جراحی فک نیاز پیدا کند. درنتیجه، تشخیص به موقع ناهنجاری های فک (یعنی حدودا در 6 تا 11 سالگی) باعث می شود که بدون نیاز به جراحی فک و صورت بتوانیم لبخند ایده آل را برای فرزند شما ایجاد کنیم. با این وجود، هیچ محدودیت زمانی برای بررسی مشکلات دندان و فک و شروع ارتودنسی وجود ندارد، و تا زمانی که دندان سالم دارید، می توان ارتودنسی را شروع کرد. اما در سنین پایین تر، نتیجه سریع تر، آسان تر و کم هزینه تر به دست خواهد آمد.
رشته ارتودنسی، همچون بسیاری دیگر از رشته‌های دندانپزشکی، در سراسر جهان با رویکردها و متدهای آموزشی متفاوت ارائه میشود. در ایران، یک دندانپزشک پس از طی دوره شش ساله دندانپزشکی عمومی و کسب مدرک دکترای عمومی دندانپزشکی، و انجام طرح خدمت اجباری، میتواند در آزمون ورودی دوره تخصصی دندانپزشکی شرکت کند. این آزمون، دروازه ورود به رشته‌های تخصصی دندانپزشکی از جمله ارتودنسی است. با قبولی در این آزمون، دندانپزکان می‌توانند به عنوان دستیار تخصصی (رزیدنت) در یکی از رشته‌های تخصصی دندانپزشکی مشغول به تحصیل شوند.
دوره تخصصی ارتودنسی در ایران به طور معمول سه سال به طول می‌انجامد. در این دوره، دندانپزشکان به صورت تخصصی به مطالعه و فراگیری مباحث مربوط به تشخیص و درمان ناهنجاری‌های دندانی و فکی می‌پردازند. دروس تئوری و عملی متنوعی در این دوره ارائه میشود که به دستیاران تخصصی ارتودنسی این امکان را میدهد تا با جدیدترین روش‌های تشخیص و درمان ارتودنسی آشنا شوند و مهارت‌های عملی خود را در این زمینه تقویت کنند. پس از گذراندن موفقیت‌آمیز این دوره، دندانپزشکان فارغ‌التحصیل می‌توانند به عنوان متخصص ارتودنسی به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه دهند.
ابه است. برای تنظیم موقعیت دندانها خم‌هایی در سیم تعبیه میشود. - سیستم‌های straightwire یا edgewise از پیش تنظیم شده: تنظیم موقعیت مورد نظر هر دندان، در براکت آن دندان تعبیه و جایگزین خم‌ها شده‌است.
دستگاه‌های اصلاح رشد ماگزیلا و مندیبل: برای رشد افتراقی فک‌ها به کار می‌روند. انواع آن شامل هدگیر high-pull، هدگیر cervical-pull، هدگیر J-hook، هدگیر reverse-pull، چانه‌گیر (chincup)، دستگاه‌های فانکشنال (مانند هربست و twinblock)
دستگاه‌های بی‌نیاز از پذیرش بیمار (Non-compliant) برای تصحیح مال‌اکلوژن‌های کلاس II: مانند pendulum
الاینرها (Aligners): یک سری تری که برای ردیف کردن دندان‌های یک بیمار آماده میشود و بیمار از آنها استفاده می‌کند.
دستگاه‌های تصحیح کراس‌بایت خلف ی: ماگزیلا را گسترش میدهند. در صورتی که گسترش با سرعت ۰٫۵ میلی‌متر در روز انجام شود، گسترش سریع است، در صورتی که با سرعت ۱ میلی‌متر در هفته انجام شود، گسترش آهسته می‌گویند. دستگاه‌های hyrax و haas در این دسته قرار می‌گیرند.
اپلاینس‌های مورد استفاده در دوره دندانی مختلط: مانند lingual arch
اپلاینس‌های مورد استفاده در کنترل موقعیت عمودی انسیزورها: مانند intrusion arch و extrusion arch
الاستیک‌ها: برای ایجاد نیروی حرکت دندانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. الاستیک‌های کلاس I، کلاس II، کلاس III، کراس‌بایت و میدلاین از جمله انواع آن است.
دستگاه‌های ارتودنسی ابزارهایی هستند که برای اصلاح ناهنجاری‌های دندانی و فکی به کار می‌روند. این دستگاه‌ها بسته به نوع مشکل و روش درمان، انواع مختلفی دارند.
این دستگاه‌ها برای اصلاح تفاوت در رشد فک بالا و پایین به کار می‌روند. برخی از انواع این دستگاه‌ها عبارتند از: هدگیرهای مختلف (high-pull، cervical-pull، J-hook، reverse-pull)، چانه‌گیر، دستگاه‌های فانکشنال (مثل هربست و twinblock).
این دستگاه‌ها برای اصلاح ناهنجاری‌های خاص مانند کلاس II (فک بالا جلوتر از فک پایین) طراحی شده‌اند و به همکاری زیاد بیمار نیاز ندارند. مثالی از این دستگاه‌ها، پاندولوم است.
الاینرها سری‌هایی از قالب‌های شفاف هستند که به تدریج روی دندانها قرار می‌گیرند و با ایجاد فشار ملایم، دندانها را به موقعیت دلخواه هدایت می‌کنند.
این دستگاه‌ها برای گسترش فک بالا به کار می‌روند. بسته به سرعت گسترش، به دو نوع سریع و آهسته تقسیم می‌شوند. دستگاه‌های hyrax و haas از جمله این دستگاه‌ها هستند.
انتخاب نوع دستگاه ارتودنسی به عوامل مختلفی مانند نوع ناهنجاری، سن بیمار، همکاری بیمار و نظر متخصص ارتودنسی بستگی دارد.
دستگاه ارتودنسی از چندین جزء اصلی تشکیل شده است که هر کدام نقش مهمی در اصلاح موقعیت دندانها ایفا می‌کنند. این اجزا عبارتند از:
لینک مفید: براکت ارتودنسی چیست؟
لینک مفید: ارتودنسی ثابت فلزی
با اعمال نیروی ملایم و مداوم توسط سیم ارتودنسی و سایر اجزا، دندانها به تدریج به موقعیت صحیح خود حرکت می‌کنند. در طول درمان، ارتودنتیست به طور مرتب دستگاه ارتودنسی را تنظیم می‌کند تا نیروی اعمال شده به دندانها بهینه شود و درمان به بهترین نحو پیش رود.
لینک مفید: ارتودنسی سرامیکی
در شروع درمان ارتودنسی و پس از نصب براکتها، بسیاری از افراد احساس درد و ناراحتی در دندانها می‌کنند. این درد معمولاً به دلیل اعمال نیروی ملایم اما مداوم براکتها بر روی دندانها برای حرکت دادن آنها به موقعیت صحیح است.
مهم: اگر درد شدید یا طولانی مدت دارید، حتماً به ارتودنتیست خود اطلاع دهید.
نکته: درد ارتودنسی یک تجربه معمول است و معمولاً با گذشت زمان کاهش می‌یابد. با رعایت توصیه‌های ارتودنتیست و استفاده از روش‌های مدیریت درد، می‌توانید این دوره را به راحتی پشت سر بگذارید.
مدت زمانی که برای صاف کردن دندانها و اصلاح مشکلات فکی با ارتودنسی نیاز است، برای هر فرد متفاوت است. این مدت به عوامل مختلفی مانند:
به طور کلی:
برای مطالعه بیشتر درمورد مدت زمان ارتودنسی کلیک کنید
لینک مفید: ارتودنسی لینگوال چیست؟
تنها دندانپزشک متخصص ارتودنسی میتواند پس از معاینه کامل دهان و دندانها و بررسی رادیوگرافی‌ها، مدت زمان دقیق درمان را برای هر بیمار تعیین کند.
نکات مهم:
نتیجه‌گیری:
مدت زمان درمان ارتودنسی برای هر فرد متفاوت است و به عوامل مختلفی بستگی دارد. برای اطلاع دقیق از مدت زمان درمان خود، باید به یک متخصص ارتودنسی مراجعه کنید.
تحقیقات و مطالعات علمی نشان داده‌اند که برخی عادات و عوامل می‌توانند بر نتیجه درمان ارتودنسی تاثیرگذار باشند. در ادامه به برخی از مهم‌ترین یافته‌ها اشاره می‌کنیم:
یافته‌های علمی نشان میدهند که عوامل مختلفی بر نتیجه درمان ارتودنسی تاثیرگذار هستند. برای داشتن یک لبخند زیبا و پایدار، علاوه بر درمان ارتودنسی، رعایت بهداشت دهان و دندان، ترک عادات دهانی مضر و استفاده از نگهدارنده‌ها پس از درمان ضروری است.
نکات کلیدی:
توصیه میشود برای کسب اطلاعات بیشتر و تصمیم‌گیری در مورد درمان ارتودنسی، به یک متخصص ارتودنسی مراجعه کنید.
ارتودنسی، فراتر از داشتن یک لبخند زیبا، تأثیرات شگرفی بر سلامت دهان و دندان و حتی کل بدن دارد. در این مقاله، به برخی از حقایق علمی جالب در مورد ارتودنسی می‌پردازیم که ممکن است برای شما جذاب باشد.
لینک مفید: ارتودنسی بزرگسالان
لینک مفید: ارتودنسی نامرئی
لینک مفید: ارتودنسی کودکان
ارتودنسی، تنها یک درمان زیبایی نیست بلکه یک درمان جامع است که به بهبود سلامت دهان و دندان و افزایش کیفیت زندگی کمک می‌کند. با انتخاب یک متخصص ارتودنسی مجرب، می‌توانید به لبخندی زیبا و سالم دست پیدا کنید.
برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره با یک متخصص ارتودنسی در نزدیکی خود تماس بگیرید.
ارتودنسی به عنوان یک روش درمانی رایج برای اصلاح نامنظمی دندانها و فک شناخته میشود. با این حال، مانند هر روش درمانی دیگری، ارتودنسی نیز با برخی خطرات و عوارض همراه است. در این متن، به بررسی برخی از رایج‌ترین عوارض ارتودنسی خواهیم پرداخت.
• درد و ناراحتی: یکی از شایع‌ترین عوارض ارتودنسی، احساس درد و ناراحتی در دندانها و لثه‌ها به ویژه پس از تنظیم براکتها است. این درد معمولاً موقتی بوده و با مصرف مسکن‌های ساده قابل کنترل است.
• زخم شدن دهان: براکتها و سیم‌های ارتودنسی ممکن است به داخل دهان آسیب رسانده و باعث ایجاد زخم شوند. استفاده از موم ارتودنسی میتواند به کاهش این مشکل کمک کند.
• مشکلات در جویدن غذا: در ابتدای درمان ارتودنسی، جویدن غذا ممکن است دشوار باشد. توصیه میشود از غذاهای نرم استفاده کنید و از جویدن مواد غذایی سفت و چسبناک خودداری کنید.
• پوسیدگی دندان: عدم رعایت بهداشت دهان و دندان در طول درمان ارتودنسی میتواند خطر پوسیدگی دندان را افزایش دهد. بنابراین، مسواک زدن منظم و استفاده از نخ دندان بسیار مهم است.
• بیماری‌های لثه: تجمع پلاک و جرم در اطراف براکتها میتواند منجر به التهاب و عفونت لثه شود.
• تحلیل ریشه دندان: در برخی موارد، نیروی وارد شده توسط براکتها ممکن است باعث تحلیل ریشه دندان شود.
• آسیب به مینای دندان: براکتها و سیم‌های ارتودنسی ممکن است به مینای دندان آسیب رسانده و باعث ایجاد لکه شوند.
• واکنش‌های آلرژیک: برخی افراد ممکن به مواد استفاده شده در ساخت براکتها و سیم‌های ارتودنسی حساسیت داشته باشند.
• نوع ارتودنسی: نوع ارتودنسی مورد استفاده (متحرک یا ثابت)، مدت زمان درمان و پیچیدگی مشکل دندانها، همگی بر احتمال بروز عوارض تأثیرگذارند.
• بهداشت دهان و دندان: رعایت بهداشت دهان و دندان مناسب، یکی از مهم‌ترین عوامل در کاهش عوارض ارتودنسی است.
• تغذیه: مصرف غذاهای سالم و پرهیز از غذاهای سفت و چسبناک، به کاهش خطر آسیب به براکتها و دندانها کمک می‌کند.
• ویزیت‌های منظم به دندانپزشک: مراجعه منظم به دندانپزشک برای تنظیم براکتها و بررسی وضعیت دهان و دندان، از اهمیت بالایی برخوردار است.
با وجود عوارضی که ذکر شد، ارتودنسی به طور کلی یک روش درمانی ایمن و موثر است. اکثر افراد با موفقیت تحت درمان ارتودنسی قرار می‌گیرند و از نتایج آن راضی هستند. با این حال، قبل از شروع درمان، بهتر است با دندانپزشک خود در مورد تمام جوانب درمان و خطرات احتمالی آن صحبت کنید.
ارتودنسی یکی از درمان‌های رایج دندانپزشکی است که برای اصلاح ناهنجاری‌های دندانی و فکی استفاده میشود. بسیاری از افراد قبل از شروع درمان ارتودنسی سوالات زیادی در ذهن دارند. در این بخش به برخی از پرتکرارترین سوالات در مورد ارتودنسی پاسخ می‌دهیم:
بهترین زمان برای اولین ویزیت ارتودنسی حدود 7 سالگی است. در این سن، دندانپزشک میتواند به طور کامل دهان و دندان‌های کودک را معاینه کند و در صورت نیاز، برنامه درمانی مناسبی را ارائه دهد.
در ابتدای درمان و پس از هر بار تنظیم براکتها ممکن است احساس درد و ناراحتی خفیفی داشته باشید. اما این درد معمولاً با مصرف مسکن‌های ساده و گذشت زمان برطرف میشود.
مدت زمان درمان به عوامل مختلفی مانند نوع ناهنجاری، سن بیمار و همکاری بیمار بستگی دارد. به طور معمول، درمان ارتودنسی بین 12 تا 24 ماه طول می‌کشد.
بله، ارتودنسی برای بزرگسالان نیز مناسب است. با پیشرفت تکنولوژی، روش‌های مختلفی برای درمان ارتودنسی بزرگسالان وجود دارد که ظاهری زیباتر و راحت‌تر دارند.
در برخی موارد، برای ایجاد فضای کافی برای حرکت دندانها، ممکن است نیاز به کشیدن چند دندان باشد. اما این تصمیم توسط ارتودنتیست و پس از بررسی دقیق وضعیت دهان و دندانها گرفته میشود.
پس از اتمام درمان، استفاده از ریتینر برای حفظ نتایج درمان بسیار مهم است. همچنین، رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک نیز ضروری است.
هزینه ارتودنسی به عوامل مختلفی مانند نوع درمان، مدت زمان درمان و نوع دستگاه ارتودنسی بستگی دارد. بهتر است برای اطلاع از هزینه دقیق درمان، به یک کلینیک ارتودنسی مراجعه کنید.
لینک مفید: هزینه ارتودنسی
بسیاری از بیمههای دندانپزشکی بخشی از هزینههای ارتودنسی را پوشش میدهند. برای اطلاع دقیق از پوشش بیمه خود، با شرکت بیمه تماس بگیرید.
ارتودنسی: درمانی مؤثر برای اصلاح ناهنجاری‌های دندانی و فکی
پاراگراف اول:
ارتودنسی یک روش درمانی است که به اصلاح ناهنجاری‌های دندانی و فکی کمک می‌کند. این درمان با استفاده از دستگاه‌های خاص مانند بریس‌های ثابت یا متحرک به مرتب‌سازی دندانها و اصلاح مشکلات فکی می‌پردازد. اگر شما هم به دندان‌های نامرتب یا مشکلات فکی خود اهمیت می‌دهید، ارتودنسی میتواند یکی از بهترین گزینه‌ها برای شما باشد. در این مقاله، با انواع روش‌های ارتودنسی، مزایا و معایب آنها، و نحوه انتخاب متخصص ارتودنسی آشنا می‌شوید.
ارتودنسی به مجموعه‌ای از درمان‌ها و تکنیک‌ها گفته میشود که برای اصلاح مشکلات دندانی و فکی استفاده میشود. این مشکلات شامل نامرتبی دندانها، فشردگی دندانها، فاصله زیاد بین دندانها، یا مشکلات فکی مانند جلو بودن یا عقب بودن فک می‌شوند. درمان ارتودنسی معمولاً با استفاده از بریس‌ها یا دستگاه‌های متحرک انجام میشود که فشار ملایمی به دندانها وارد کرده و باعث حرکت آنها به موقعیت صحیح خود میشود.
ارتودنسی به دو دسته اصلی تقسیم میشود:
در این روش، از بریس‌های ثابت استفاده میشود که به دندانها چسبانده می‌شوند. این نوع ارتودنسی معمولاً برای افرادی که مشکلات دندانی پیچیده‌تری دارند، توصیه میشود. در بریس‌های ثابت، از سیم‌ها و براکتها برای وارد کردن فشار به دندانها استفاده میشود.
در ارتودنسی متحرک، از دستگاه‌هایی استفاده میشود که بیمار میتواند آنها را بردارد و دوباره در دهان قرار دهد. این نوع ارتودنسی برای درمان مشکلات دندانی کمتر پیچیده و برای افراد در سنین پایین‌تر کاربرد دارد.
در این روش، بریس‌ها به پشت دندانها چسبانده می‌شوند، بنابراین به‌طور کامل از دید پنهان هستند. این نوع ارتودنسی بیشتر برای افرادی که به زیبایی خود اهمیت میدهند، مناسب است.
این نوع ارتودنسی به وسیله الاینرهای شفاف انجام میشود که قابل مشاهده نیستند. این الاینرها برای افرادی که به دنبال درمان ارتودنسی کم‌دردسر و نامرئی هستند، مناسب است.
ارتودنسی دارای مزایای زیادی است که شامل موارد زیر میشود:
با وجود مزایای زیادی که ارتودنسی دارد، این درمان برخی معایب نیز دارد که باید در نظر گرفته شود:
فرآیند درمان ارتودنسی معمولاً شامل چندین مرحله است که در زیر به آنها اشاره میشود:
مدت زمان درمان ارتودنسی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله سن بیمار، نوع درمان، شدت مشکلات دندانی و فکی و رعایت دستورات متخصص ارتودنسی. به طور کلی، درمان ارتودنسی میتواند بین 1 تا 3 سال طول بکشد.
پس از اتمام درمان ارتودنسی، بیمار باید نکات خاصی را رعایت کند تا نتیجه درمان حفظ شود. این نکات شامل استفاده منظم از دستگاه‌های نگه‌دارنده، مراقبت‌های بهداشتی دندان و فک، و اجتناب از عادات بد مانند جویدن ناخن یا خوردن غذاهای سفت است.
انتخاب یک متخصص ارتودنسی با تجربه و ماهر بسیار مهم است. متخصص باید بتواند مشکلات دندانی و فکی شما را به درستی تشخیص دهد و بهترین درمان را برای شما انتخاب کند. هنگام انتخاب متخصص ارتودنسی، به مواردی مانند تجربه، مدارک تحصیلی، و نظرات بیماران قبلی توجه کنید.
ارتودنسی یک درمان مؤثر و علمی برای اصلاح مشکلات دندانی و فکی است که میتواند به بهبود زیبایی و عملکرد دندانها کمک کند. با انتخاب متخصص ارتودنسی مناسب و پیروی از دستورات او، میتوان به نتایج مثبت و مطلوبی دست یافت. این درمان به ویژه برای افرادی که به سلامت دندانها و زیبایی خود اهمیت میدهند، انتخابی عالی است.
کلیه حقوق این وبسایت محفوظ و متعلق به دکتر بهادر درانی می‌باشد.
به این مقاله امتیاز دهید