برای لبخند زیبای تان سخت تلاش کرده اید؛ آن را به همان نحو نگه دارید
نهایتا، براكت های شما برداشته شده و لبخند شما زیبا، صاف و بهتر از همه، بدون سیم می شود! با این وجود، ارتودنسی کاملا تکمیل نمی شود. برای حفظ بهترین لبخند، باید نگه دارنده را استفاده نمایید تا نتایج را حفظ و تثبیت نمایید. نگه دارنده ها برای کنترل یا محدود کردن تغییرات بالقوه در موقعیت دندان نیاز هستند. آنها بعداز درمان براكت برای حفظ دندان در تراز صحیح خود بکار می روند توسط متخصص ارتودنسی درحالیکه لثه ، استخوان و عضلات در تثبیت جدید دندان های شما تنظیم می گردند.
دکتر درانی متخصص ارتودنسی
انواع نگه دارنده ها
نگه دارنده ها انتخابی هستند و می توانند ثابت یا متحرک باشند توسط متخصص ارتودنسی.
نگه دارنده های متحرک سنتی معمولا شامل سیم فلزی هستند که دندان جلو را احاطه می کنند و به قوس اکریلیکی وصل می شوند که در سقف دهان جای می گیرد. سیم های فلزی را می توان برای تکمیل درمان و تداوم حرکت کوچک دندان های جلو در صورت نیاز تنظیم نمود.
نگه دارنده های همتراز کننده سبک، یا نگهدارنده های اسیکس، مشابه با نگه دارنده های روشن به نظر می رسند و گزینه زیبا تری را نسبت به نگه دارنده های سیمی ارائه می کنند. این نگه دارنده روشن در کل قوس دندان شما تثبیت می شود، یا فقط از دندان نیش تا دندان نیش دیگر است. نگه دارنده از قالب دندان جدیدا همتراز شده شما ساخته می شود.
نگه دارنده های ثابت از سیم های بسته شده پشت دندان های بالا و یا پایین تشکیل می شوند. درحالیکه این دستگاه معمولا بیش از یک سال بعداز کشیدن دندان های عقل نیاز نیست، اغلب برای کل عمر در جای خود نگه داشته می شود.
موافقت ها و مخالفت ها
نگه دارنده های متحرک را می توان برای خوردن غذا و روال های عادی بهداشتی درآورد.
نگه دارنده های متحرک براحتی می توانند گم شوند، پس هر وقت ان را برای غذا خوردن یا مسواک زدن در می اورید به خاطر داشته باشید.
نگه دارنده ثابت عالی ست اگر نخواهید دنبال ان بگردید، یا نمی خواهید نگران این باشید که در روز چند ساعت آن را استفاده نمایید.
دندان ها با نگه دارنده های ثابت نیازمند توجه کمی بیشتر برای برداشتن جرم در حین استفاده نخ دندان است. بیمارانی با نگه دارنده های ثابت اغلب باید از نخ دندان برای برداشتن جرم دندان در وسط فاصله های کوچک بین نگه دارنده و درمان استفاده نمایند.
کلیه حقوق این وبسایت محفوظ و متعلق به دکتر بهادر درانی میباشد.
به این مقاله امتیاز دهید